Almost ready for the countdown

Mijn leven zit toch wel in een aardige stroomversnelling. Wat ik de laatste weken heb gedaan:
* Ticket geboekt
* Projecten regelen waar ik aan de slag ga
* Laatste vaccinatie gehaald
* Afscheid nemen
* Haren in laten vlechten
* Opruimen en inpakken
* Auto verkopen

Maar ook veel vragen beantwoorden die voornamelijk voortkomen uit nieuwsgierigheid en zorgen. 
Vragen die ik mijzelf ook meerdere malen heb gesteld...

"Waarom ga je nou weg en laat je Jesse hier achter?"
Tja, waarom word je verliefd of wil je kinderen met iemand? Er is geen duidelijk antwoord op die vraag te geven. Het is een diep gevoel. 
Ik kan redenen bedenken waarom ik ga, maar geen van de redenen dekt wat ik van binnen ervaar. De drang naar persoonlijke groei en het ontdekken van de wereld is ontzettend sterk. Mijn gevoel zit al deels aan de andere kant van de wereld. 
Daarnaast zijn er genoeg redenen om niet te gaan... (Hopen dat het Coronavirus daar nu geen reden van is)

Zo heb ik mij de laatste week intens beseft hoeveel lieve mensen ik in mijn omgeving heb. Zoveel mensen die de moeite namen/nemen nog even gedag te zeggen. Zo veel liefde. Ik ben zó dankbaar.

"Waarom zeg je dat je voor onbepaalde tijd weggaat en niet voor bijvoorbeeld 6 maanden?"
De reden dat ik geen tijd aangeef hoelang ik wegblijf, heeft te maken met 'ergens naartoe leven'. Op het moment dat je iets voor jezelf vastzet, ga je er naartoe leven. Maar dat geeft ook een soort gehaastheid. Je hebt dan maar een bepaalde tijd om dingen te ontdekken. En dat wil ik niet. Als ik mijzelf de onbepaalde tijd gun, tackel ik dat gevoel van gehaastheid. 'You've got the clock, but we've got the time', is een Cubaanse uitspraak die ik graag na zou willen leven komende periode. 

"Waar ben je naar op zoek?" 
Ik heb geen idee of ik ergens naar op zoek ben. Wie ik ben weet ik wel, misschien weet ik alleen nog niet zo goed wat ik ermee kan. 
Wat ik wel weet, is dat ik graag wil ontdekken hoe ik 'in mijn kracht' kan blijven staan. Ik help graag een ander, waar ik mijzelf veelal ben vergeten. Mijn uitdaging ligt dus bij het goed zorgen voor/denken aan mijzelf en daarmee er goed kunnen zijn voor een ander. 
"The right conditions produce healthier trees, plants and people", is een uitspraak die ik vandaag tegenkwam. Wij zijn, in tegenstelling tot de planten en bomen, in staat om de condities te creëren waarin wij het beste groeien. En ik heb het gevoel dat de juiste condities voor mij elders zijn :). 
 

Maar dan nu de projecten...
18 maart stap ik, als alles doorgaat, op het vliegtuig. Het aftellen is begonnen, nu het inpakken nog...
19 maart arriveer ik op het vliegveld in Costa Rica. Daar ga ik starten met een project in Playa del Coco, helpen met het runnen van een beachhouse/Bed&Breakfast. Het huis zit vlakbij een duikschool. Heb ik even een gelukje :). 
24 maart komt één van mijn beste vriendinnen me een week opzoeken, die zelf al 4 maanden op Curaçao woont. Even een week samen vakantie vieren als vanouds, zin in! 

Na een paar weken ga ik dezelfde mensen van het beachhouse helpen met het bouwen van een camping in San Carlos, wat meer in het binnenland van Costa Rica ligt. Ze hebben daar nog niets, behalve het land. Dus ik ga daar een hoop leren.

Wat ik daarna ga doen, weet ik nog niet. Ik moet eigenlijk wel een doorreisdocument hebben om Costa Rica binnen te komen. Zelf heb ik het idee om na 2 à 2,5 maand naar de volgende bestemming te reizen. Ik ben aan het kijken naar projecten in Guatemala, maar heb nog niets vastgelegd... Wordt dus nog even spannend.

Voor nu is dit waar ik sta.
Tijd om de laatste gedagjes te zeggen hier en de boel in te pakken.
Ik hoop dat Corona mij goed gezind is deze week. 

Tot de volgende!
Yessica